Poesía, o lugar máis íntimo e profundo, a sublime caricia. Esa voz que o enche todo de vida. Poesía, navegarei en ti e fareite miña... Achégate! A porta está aberta. Entra...faremos xuntos o camiño.
viernes, 14 de febrero de 2014
Tódolos camiños
Tódolos camiños me levan a ti,
tódolos camiños te traen.
Ábrese a noite inmensa...
avanzas...entras...
e florece a caricia da memoria
que nunca esquece.
Ti, sagrado veleno
que me desangras.
Antigo sol
que sempre retornas
disposto a morrer en min.
Tódolos camiños te traen,
tódolos camiños te achegan.
Asun Estévez
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario