lunes, 10 de febrero de 2014

Non quero esmorecer


                                                       Non quero esmorecer
                                                       co ollar baleiro
                                                       e as mans núas.

                                                       Quero sementar sorrisos
                                                       nas bocas envilecidas.
                                                       Espallar as voces.
                                                       Que falen os silencios
                                                       afogados nas gorxas.
                                                       Que os fantasmas que cabalgan
                                                       se confundas coas rochas.
                                                       Que se esmigallen no camiño
                                                       os cans esfameados
                                                       que baixan do monte.
                                                       Que renazan as pedras.
                                                       Que medren as primaveras.

                                                       Nesta noite
                                                       esnaquizarei os xemidos.
                                                       Neste tempo
                                                       son supervivente da esperanza.
                                                       Neste mundo
                                                       proclámome guerreira.

                                                       Non quero esmorecer
                                                       co ollar baleiro
                                                       e as mans núas.

                                                       Asun Estévez (Noites, amenceres...e algo máis)

No hay comentarios:

Publicar un comentario