Corro pola rúa buscando a nena.
A nena que fun.
A liberdade nuns ollos
que nunca se afartaban.
Mil soños agochados
baixo o cabelo.
Era lixeira, e voaba.
Voaba no meu ceo.
Pesábanme tanto as longas trenzas
e os cordóns das botas.
Mais eu era lixeira.
Eran días de chuvia...e lama.
Embarrada ata as bragas.
E búscote nena.
Mais ás veces creo mirarte
en cada recuncho:
nas árbores, coas gaivotas,
nas pedriñas e nas charqueiras.
Que foi daquela nena?
daquela chuvia?
Daquela lama?
Daquelas tardes escuras,
que sen verbas falaban...?
Onde se agochan?
Onde?
Seguireite buscando
no son das campás,
por enriba dos tellados.
Enchéndome toda
dos perfumes da terra.
Onde se mestura o mar co momte,
alí estarei eu.
Buscando a nena.
A nena que un día fun.
Ó teu carón azul e verde.
Asun Estévez (Pel de muller)
No hay comentarios:
Publicar un comentario