O camiño

                              Botouse a camiñar...non era a primeira vez que facía aquel recorrido. 

                              Lembraba cada pedra, os seus pés gardaban na memoria aquela terra. 

                              Virou a cabeza e ollou todo canto deixaba atrás. Apenas necesitou un intre. 

                              Respirou, fíxoo profundamente e colleulle no peito a vida enteira.

                              Unha bágoa escorregou pola meixela, nos beizos pousóuselle un sorriso...

                              e proseguiu camiñando.  

                              Hoxe o horizonte amosábase distinto... 

                              Asun Estévez