Poesía, o lugar máis íntimo e profundo, a sublime caricia. Esa voz que o enche todo de vida. Poesía, navegarei en ti e fareite miña... Achégate! A porta está aberta. Entra...faremos xuntos o camiño.
sábado, 9 de noviembre de 2013
Esas noites
Gústanme as noites
que destellan e vibran
nas que só o pracer
e quen goberna.
As que ondean sinuosas
e desdobran os sentidos...
Esas onde as pirámides
constrúense de xemidos,
onde as caricias desordenadas
marcan milleiros de ritmos.
Gústanme as noites
que se achegan flotantes
entre deliciosos aromas
e profundos aleteos.
As noites sen présas,
soamente contigo...
Esas noites onde medramos
e morremos xuntos...
Asun Estévez (Medrar nas mans)
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario