Océano

Rózasme a epiderme

eclipsas o equilibrio.

Expurgas o meu ventre

coa túa savia afogada.

Liberas as risas esquecidas

da miña pel que arde.

Ven e recolleita os pétalos

que teño pendurados para ti.
Desmantélame enteira!
Saborea as perlas
que escorregan polos peitos
e baixa a ese océano
que se ofrece infinito.

           
 Asun Estévez (Noites, amenceres...e algo máis)